Een aangepaste witbalans is een handig hulpmiddel dat ervoor zorgt dat u tijdens de nabewerking minder tijd kwijt bent om kleurzwemen te corrigeren. Nadat u de stappen hebt voltooid, kunt u deze zeer gemakkelijk herhalen op verschillende locaties voor verschillende lichtomstandigheden. Als u regelmatig fotografeert bij dezelfde lichtomstandigheden, kunt u een aangepaste witbalans opslaan als preset om testtijd te besparen, bijvoorbeeld bij studiofotografie.

Hiervoor hebt u als referentiepunt een grijskaart* of een effen witte kaart nodig.

Houdt de knop WB ingedrukt en draai aan de hoofdinstelschijf totdat PRE wordt weergegeven als witbalans in het achterste LCD-venster.

In dit voorbeeld heeft de D3 vijf presets, hoewel dit afhangt van het cameramodel. Op de D3 kunt u een aangepaste witbalans opslaan in een preset van d-0 tot d-4 met behulp van de secundaire instelschijf.

Nadat u een preset hebt geselecteerd waarin u de aangepaste witbalans wilt opslaan, moet u een waarde vastleggen. Voer hiervoor deze stappen uit:

• Druk de knop voor WB in en houdt deze voor ongeveer zes seconden vast.
• De PRE-aanduiding zal gaan knipperen om aan te geven dat er een waarde kan worden opgenomen.
• Voordat PRE stopt met knipperen dient u uw referentiepunt (wit papier of een grijskaart) beeldvullend uit te kaderen en de ontspanknop volledig in te drukken om de waarde vast te leggen.
• De waarde van de WB wordt niet beïnvloed wanneer het referentiepunt binnen of buiten het scherptegebied valt.

• Als de meting succesvol is zal het woord 'Good' in de displays knipperen.In de zoeker ziet u 'Gd'.
• Als de lichtomstandigheden te helder of te donker zijn, kan de camera mogelijk geen waarde vastleggen. In dat geval knippert 'noGd' en moet u de stappen herhalen. Als er geen waarde wordt vastgelegd terwijl het symbool PRE knippert, moet u de stappen herhalen.

Als u de nieuwe witbalanswaarde direct wilt gebruiken, laat u de witbalans ingesteld staan op de preset die u voor de test hebt gebruikt.

*Voor fotografie en film wordt een grijskaart vaak gebruikt om de middelste grijstint bij bepaalde lichtomstandigheden te bepalen. Een grijskaart reflecteert 18% van het licht dat erop valt en kan worden gebruikt om de middelste grijswaarde van de belichting van een onderwerp te kalibreren. Grijskaarten zijn online op diverse plaatsen te koop, maar u kunt ook een effen witte kaart of vel papier gebruiken. Het is echter belangrijk dat de kaart of het papier neutraal is.

De witbalans van een foto kopiëren
Met uitzondering van de D1, D1H, D1X en D100 kunt u bij alle digitale spiegelreflexcamera's van Nikon de witbalansinstellingen kopiëren van een eerder gemaakte foto. De gebruiker kan de witbalans van een foto* op de geheugenkaart in de camera kopiëren. Deze foto kan een JPEG- of NEF-bestand zijn. NEF-bestanden die zijn bewerkt met de optie voor witbalansaanpassing in Nikon Capture NX kunnen ook worden geselecteerd en gebruikt. Raadpleeg de handleiding van de camera voor meer informatie.
* Camera's kunnen alleen foto's gebruiken die zijn gemaakt met hetzelfde cameramodel. Zo kan een D200 alleen foto's gebruiken die zijn gemaakt met een D200.

COOLPIX-camera's
Als u de functie voor vooringestelde witbalans van een COOLPIX-camera wilt gebruiken, wordt aanbevolen een wit in plaats van een neutraal grijs voorwerp te gebruiken. Plaats het witte voorwerp dicht bij het onderwerp, zodat dit wordt verlicht door dezelfde lichtbron. Wanneer u de witbalansoptie Preset selecteert, zoomt de camera in. Neem het witte voorwerp zo in beeld dat dit het vierkant in het midden van het venster vult, zoals hieronder wordt aangegeven.

Selecteer 'Meten' om de vooringestelde witbalans te berekenen. Als de vooringestelde witbalans wordt geselecteerd, worden de belichting en alle instellingen door de camera bepaald. De oorspronkelijke zoompositie van de camera wordt hersteld.
De interne flitser zal niet afgaan, ook al is deze ingeschakeld tijdens het meten van de witbalans. U kunt geen vooringestelde witbalans meten met de interne flitser of een externe flitser. Als u een flitser wilt gebruiken, stelt u de witbalansinstelling voor de flitser in.

Raadpleeg de gebruikshandleiding als u niet zeker weet of uw camera een optie voor aangepaste witbalans biedt.

Bron: Nikon Nederland

Wat is flitswaardevergrendeling?

FV-vergrendeling (flitswaardevergrendeling) is het flitsequivalent van belichtingsvergrendeling (AE-vergrendeling). FV-vergrendeling biedt fotografen de mogelijkheid de compositie te wijzigen terwijl de flitswaarde gehandhaafd blijft. Deze functie is alleen beschikbaar als een optionele flitser wordt gebruikt die compatibel is met het Creatieve Verlichtingssysteem.

Met behulp van flitswaardevergrendeling kunt u de juiste belichting verkrijgen wanneer het onderwerp zich niet in het midden en voor een donkere achtergrond bevindt. Aangezien de flitsbelichting vergrendeld blijft, zelfs als u het diafragma of de compositie wijzigt of als u in- of uitzoomt, krijgt u de juiste belichting voor het hoofdonderwerp. In het onderstaande voorbeeld zonder flitswaardevergrendeling is het onderwerp overbelicht door de donkere achtergrond. Voor de foto rechts is flitswaardevergrendeling gebruikt.

De monitor-voorflitsen die voorafgaan aan de opname kunnen ertoe leiden dat sommige mensen met de ogen knipperen tijdens de opname zelf. Als u flitswaardevergrendeling gebruikt, kan de voorflits enige tijd vóór de daadwerkelijke opname worden geactiveerd, waardoor wordt voorkomen dat personen met de ogen knipperen.

Flitswaardevergrendeling gebruiken
Selecteer een programmeerbare knop in het menu met persoonlijke instellingen (de FUNC-knop, de scherptedieptecontroleknop (voorbeeldknop) of de knop AE-L/AF/L) en kies FV-vergrendeling als u deze knop wilt gebruiken om de flitswaarde te vergrendelen.

• Klap de ingebouwde flitser op of sluit een CVS-compatibele flitser aan.
• Plaats het onderwerp in het midden van het beeld en druk de ontspanknop half in om de scherpstelling te activeren. Controleer of de flitser opnieuw is opgeladen en klaar is voor gebruik. (De flitsgereedaanduiding wordt weergegeven in de zoeker wanneer een compatibele flitser is opgeladen en gereed is.)
• Druk op de geselecteerde knop voor flitswaardevergrendeling. De flitser geeft een monitor-voorflits af om de juiste flitssterkte te bepalen. De flitssterkte wordt op dit niveau vergrendeld en het pictogram voor flitswaardevergrendeling verschijnt in de zoeker. De flitswaarde blijft vergrendeld zolang de lichtmeter van de camera actief is.
• Pas de compositie aan.
• Druk op de ontspanknop om de foto te maken. U kunt nog meer foto's maken zonder de flitswaardevergrendeling op te heffen (dezelfde flitsbelichting wordt gebruikt).
• Wanneer u klaar bent, drukt u nogmaals op de geselecteerde knop om de vergrendeling op te heffen en controleert u of het pictogram niet meer wordt weergegeven in de zoeker.

Opmerkingen:

• Flitswaardevergrendeling is alleen beschikbaar in de flitssturingsstanden i-DDL en automatisch diafragma.
• Flitswaardevergrendeling kan ook worden toegepast bij gebruik van meerdere flitsers en geavanceerde draadloze flitssturing, en bij automatische FP high-speed synchronisatie.
• Flitswaardevergrendeling kan zelfs worden worden gebruikt als de hoofdflitser bij geavanceerde draadloze flitssturing is ingesteld op niet-DDL automatisch flitsen.
• Aangezien de flitssterkte automatisch wordt aangepast tijdens het zoomen of bij wijzigingen in de diafragmawaarde wanneer flitswaardevergrendeling is geactiveerd, verandert de belichtingswaarde (helderheid) niet.

Hieronder ziet u het pictogram voor flitswaardevergrendeling in het LCD-venster en in de zoeker van een digitale spiegelreflexcamera.

Bron: Nikon Nederland

Gevoeligheid van film (ISO-waarde - International Organization for Standardization)
Fotorolletjes voor analoge camera's zijn gemaakt voor gebruik bij een bepaalde ISO (of gevoeligheid). Als de omstandigheden veranderen en een film met een andere gevoeligheid is vereist, zou u het fotorolletje moeten vervangen. Bij sommige soorten film is het mogelijk de ISO-instelling iets aan te passen op de camera, maar meestal moet u de aanbevolen instelling gebruiken. Het standaardbereik voor ISO-film dat door een analoge fotocamera kan worden gebruikt, loopt van 25 tot 5000 ISO. Film met een lagere ISO-waarde is minder gevoelig en vereist meer licht om een juiste belichting te verkrijgen, terwijl film met een hogere ISO-waarde minder licht vereist voor een juiste belichting. 100-200 ISO wordt beschouwd als de standaard ISO-gevoeligheid die geschikt is voor de meeste daglichtopnamen of binnenopnamen met flits.

Gevoeligheid van digitale camera's (ISO-equivalent)
In de digitale fotografie is een verwisselbare, digitale geheugenkaart het equivalent van film voor digitale camera's. Digitaal geheugen is NIET gevoelig voor licht, maar is uitsluitend bedoeld voor de opslag van de gegevens die zijn vastgelegd met en worden verwerkt in de camera. Digitale camera's gebruiken een andere methode om de foto vast te leggen, zoals een CCD. De CCD zet licht om in analoge signalen die vervolgens in de camera worden verwerkt tot een digitale foto. Wanneer de foto uit een digitale camera wordt verwerkt, kan de elektrische versterking worden aangepast. Deze versterking past de gevoeligheid van de camera voor licht aan en wordt uitgedrukt als ISO-equivalent.

In tegenstelling tot analoge camera's kunnen digitale camera's de gevoeligheid automatisch aanpassen door de beschikbare hoeveelheid licht te berekenen. Het gevolg hiervan is dat digitale camera's kunnen worden ingesteld op een 'automatische' gevoeligheid. Naast sluitertijd en diafragma vormt dit voor de camera een derde mogelijkheid om de beste belichting te creëren. Hierdoor zijn digitale camera's duidelijk in het voordeel ten opzichte van analoge camera's, aangezien ze zich automatisch kunnen aanpassen aan veranderingen in het licht, naast het normale belichtingsbereik van een combinatie van sluitertijd en diafragma.

Bij film met een hoge gevoeligheid worden de filmkorrels duidelijker zichtbaar, waardoor de details in de foto afnemen. Bij digitale camera's geldt: hoe hoger de gevoeligheid, hoe groter de kans dat er 'ruis' optreedt in foto's in de vorm van willekeurig verspreid, helder gekleurde pixels. COOLPIX-camera's hebben gewoonlijk een automatisch gevoeligheidsbereik 64-800 (ISO-equivalent), terwijl de meeste camera's ook een handmatige instelling bieden waarmee de gebruiker de gevoeligheid zelf kan instellen. Het wordt aanbevolen de laagste ISO-instelling te kiezen, behalve wanneer een korte sluitertijd vereist is. De gevoeligheid van digitale spiegelreflexcamera's kan variëren van 100-24.800 ISO. Nikon beveelt aan verscherping uit te schakelen bij 800 ISO en hoger om zo te voorkomen dat het effect van de beeldruis wordt versterkt.

Bron: Nikon Nederland

In de optica is een diafragma een (meestal ronde of veelhoekige) opening in de lichtbaan van een lens of objectief die een bepaalde hoeveelheid licht door kan laten of tegenhouden. Het midden van het diafragma valt samen met de optische as van de binnenvallende lichtbundel in het instrument of objectief.

Een diafragma is een uit metalen bestaand onderdeel wat zich in het objectief bevind waarmee je door een draaiende beweging die lichtdoorlaatbaarheid naar de beelddrager kunt vermeerderen of verminderen. Het wordt wel vergeleken met de iris van het oog.

Het onlogische van de getallenreeks is dat het laagste getal het grootste diafragma is en het hoogste getal het kleinste diafragma.

Maar toch:

De vaak voor vele mensen moeilijk te begrijpen getallenreeks die er bij hoort heeft wel degelijk een logica.

De openingswaarden vormen een meetkundige reeks. De getallen zijn weer gebaseerd op de doorsnee van de resterende werkzame opening in verhouding tot de brandpuntsafstand. Die brandpuntsafstand is een constante, de lichtdoorlating hangt af, zoals we zagen, van het oppervlak dat licht doorlaat.

Omdat cirkel oppervlakten zich verhouden als kwadraten van hun doorsnee is voor een 2 x zo grote lichtdoorlating een doorsnede voldoende van die √2 = 1,4 x zo groot is. Dat is dan ook de factor waarin opvolgende diafragmagetallen van elkaar verschillen.

In feite halveren we telkens bij opvolgende diafragmagetallen de lichtdoorlating, zodat dezelfde regel opgaan als genoemd voor de lichtsterkte: de verschillende diafragmagetallen verhouden zich met elkaar als kwadraten.

Deze openingswaarde vormen dus een meetkundige reeks en begint met de term 1.

Vermenigvuldigen we deze term 1 dan met 1,4 dan ontstaat het volgende rijtje:

Het F-getal of diafragmawaarde of diafragmagetal is een begrip dat in de optica, fotografie en astronomie gebruikt wordt. Het F-getal van een objectief of telescoop is gelijk aan de brandpuntsafstand (f) gedeeld door de diameter van het diafragma (D).

Dus: F-getal= f/D

Afhankelijk van het brandpunt kan de diameter van het diafragma verschillen. Zo kan het dus zijn dat zijn dat bij een brandpuntsafstand van 50mm en het diafragma 8 de diameter opening 7 mm is en bij een brandpuntsafstand van 100mm de diameter van het diafragma 11 mm is. Dit verklaart hoe het komt dat bij een langere brandpuntsafstand er meer licht verlies optreedt.

Lichtsterke objectieven hebben dan ook een grotere lensopening.