Waarom knipperen bepaalde delen van een foto als deze op de monitor van de camera wordt weergegeven?

De weergavestand van diverse digitale camera's van Nikon biedt een waarschuwingsfunctie voor hoge lichten die de gebruiker waarschuwt als de lichte delen van een foto zo helder zijn dat ze overbelicht zijn en dus geen details bevatten. Als deze optie is geselecteerd, knipperen zuiver witte delen, zoals wordt geïllustreerd in de bijgaande foto. Deze functie is handig als u witte voorwerpen fotografeert, waarvan de details in de hoge lichten behouden moeten blijven, zoals een bruidsjurk.

Als u details in de hoge lichten wilt behouden, wijzigt u de belichting, zodat het onderwerp iets wordt onderbelicht. U kunt de foto achteraf bewerken om zo de juiste helderheid in de donkere gebieden en de middentonen van de foto te herstellen. U kunt hiervoor de functie 'Levels' (Niveaus) van Photoshop of Nikon Capture, of de functie D-Lighting in PictureProject, Nikon Capture 4.x of Capture NX gebruiken, waarbij de details in de hoge lichten behouden blijven.

U kunt de foto bekijken zonder de knipperende weergave van de hoge lichten door snel door de foto-informatie te lopen. Duw hiervoor de multi-selector net zo lang naar links/rechts (D1-serie, D100, D2-serie en D70/D70s) of omhoog/omlaag (D200, D40, D50 en D80) totdat de foto wordt weergegeven zonder knipperende hoge lichten.

U kunt de weergave van de hoge lichten op de D1H, D1X, D100, D2-serie en D200 in- of uitschakelen. Hiervoor gebruikt u de optie 'Weergavestand' in het weergavemenu van de camera. Raadpleeg de gebruikshandleiding van de camera voor meer informatie. Op alle andere Nikon-camera's worden hoge lichten altijd weergegeven en kunnen ze niet worden uitgeschakeld. Als u de weergave van hoge lichten wilt uitschakelen, gebruikt u de multi-selector zoals hierboven wordt uitgelegd.

Bron: Nikon Nederland

Wat is de invloed van de beeldgrootte op de beeldhoek?
Nikon produceert digitale spiegelreflexcamera's met twee verschillende sensorformaten. De FX-sensor heeft ongeveer hetzelfde formaat als de film in een kleinbeeldcamera (36x24 mm). De DX-beeldsensor (24x16 mm) is kleiner is dan het kleinbeeldfilmformaat (35 mm). Raadpleeg de gebruikshandleiding om te controleren welk formaat uw camera gebruikt.  Aangezien de DX-sensor kleiner is dan een 35-mm beeld, moet de brandpuntsafstand van het objectief worden vermenigvuldigd met 1,5 om de equivilente brandpuntsafstand voor het objectief te krijgen als dit wordt gebruikt met een camera met een DX-sensor. Bijvoorbeeld:

De AF Nikkor-objectieven van Nikon zijn ontworpen voor het beeldgebied van analoge camera's, terwijl DX-objectieven zijn bedoeld voor digitale spiegelreflexcamera's met een DX-sensor en daardoor alleen het kleinere beeldgebied van deze sensoren dekken. Eigenaren van een digitale reflexcamera met een DX-sensor kunnen hiervan profiteren in het telebereik door een niet-DX-objectief te gebruiken, aangezien deze objectieven dan een grotere brandpuntsafstand lijken te hebben. Aangezien dit niet van invloed is op het diafragma, kunt u zo een groter diafragma gebruiken bij een goedkoper objectief. Eigenaren van een FX-formaat camera kunnen DX-objectieven gebruiken als ze de stand voor het DX-beeldgebied op de camera instellen.  In deze stand wordt de FX-sensor als het ware verkleind tot de grootte van een DX-sensor en kan een DX-objectief worden gebruikt zonder zichtbare vignettering.De brandpuntsafstand van een objectief is van invloed op de beeldhoek. Het perspectief (de relatie tussen onderwerpen dichtbij en veraf) wordt alleen beïnvloed door de camerapositie (hoog, laag, dichtbij, veraf) en niet door deze digitale vermenigvuldigingsfactor. Daardoor ligt het bereik van een 'normaal' DX-objectief voor een digitale reflexcamera ergens tussen 28 en 35 mm (equivalent met een AF-objectief van 50 mm).

De beelddiagonaal bij een digitale camera is kleiner dan bij een analoge camera.
Als u een AF Nikkor-objectief gebruikt op een digitale spiegelreflexcamera met een DX-sensor, neemt de brandpuntsafstand toe (in kleinbeeldtermen). De beeldhoek neemt echter af als u een groothoekobjectief gebruikt. Een AF Nikkor 14 mm f2.8D ED op een digitale camera levert bijvoorbeeld een beeldhoek op die vergelijkbaar is met die van een 21-mm objectief. Hier volgen enkele voorbeelden:

         
Voorbeeld van de manier waarop het DX-formaat de brandpuntsafstand vergroot:

In de bovenstaande foto's ziet u het gebied dat de DX-sensor dekt in vergelijking met een FX-sensor. Aangezien de DX-sensor het telebereik vergroot, kan het onderwerp krapper worden gekadreerd terwijl een objectief met dezelfde brandpuntsafstand wordt gebruikt.

Bron: Nikon Nederland

Wanneer u met een digitale camera foto's maakt van onderwerpen die worden belicht door tl-licht, is het mogelijk dat er tussen de foto's variaties in de witbalans optreden. Daardoor kan de algehele kleurzweem van de foto veranderen, afhankelijk van het exacte moment waarop de sluiter wordt geopend, ook al zijn de verlichtingsomstandigheden constant.

De oorzaak van dit verschijnsel is het feit dat de kleurtemperatuur van de lichtbron tijdens de spanningscyclus verandert. Bij de meeste verlichtingssystemen verandert het vermogen honderdmaal per seconde van minimum naar maximum, uitgaande van de variatie in de AC-netspanning bij 50 Hz.
Gloeilamplicht heeft een hoge thermische capaciteit (de gloeidraad blijft heet), zodat de temperatuur en de kleur relatief constant blijven. Tl-licht gebruikt echter een andere verlichtingsmethode waarbij de kleur van moment tot moment verandert.

Onze ogen zien deze verandering niet, aangezien deze te snel plaatsvindt om te worden waargenomen. De camera kan echter een korter moment vastleggen dan onze ogen waarnemen en wanneer een foto met een korte sluitertijd wordt genomen, worden deze variaties zichtbaar.

Dit verschijnsel doet zich daarom voor wanneer de sluitertijd sneller is dan de frequentie van de elektriciteit voor de lichtbron.
Hieronder ziet u acht voorbeelden van belichting van een neutraalgrijze kaart die zijn genomen met een Nikon D1 op 1/320e seconde en f1.4. De linkerstalen zijn genomen bij normale verlichting van 50 Hz, terwijl de rechterstalen zijn genomen bij verlichting met een hoge frequentie.

Bron: Nikon Nederland

Lichtmeting

Vrijwel alle camera's beschikken tegenwoordig over een goed en betrouwbaar belichtingssysteem. De meeste foto's zullen dan ook goed worden belicht. Toch is het van belang om te weten hoe de camera tot de juiste belichting (een combinatie van sluitertijd en diafragma) is gekomen. Ook gebruikers van camera's waarbij je de belichting niet handmatig in kunt stellen, kunnen de wijze waarop een foto wordt belicht beïnvloeden.

Bij lichtmeting wordt onderscheidt gemaakt tussen opvallend-lichtmeting en gereflecteerde lichtmeting. Hoewel de meeste beginnende amateur-fotografen gebruik zullen maken van de in de camera ingebouwde lichtmeter en dus het door het onderwerp gereflecteerde licht meten, zal ik beide manieren van lichtmeten hier kort bespreken.

Opvallend-lichtmeting

Voor deze manier van lichtmeting heb je een losse belichtingmeter nodig. Met deze belichtingmeter bepaal je hoeveel licht er van de lichtbron (bijv. de zon) op het onderwerp valt. Hiervoor hou je de lichtmeter tussen het onderwerp en de lichtbron met de lichtgevoelige meetcel naar de lichtbron toegekeerd.