Werking camera
Gevoeligheid van digitale camera's (ISO-equivalent)
Gevoeligheid van film (ISO-waarde - International Organization for Standardization)
Fotorolletjes voor analoge camera's zijn gemaakt voor gebruik bij een bepaalde ISO (of gevoeligheid). Als de omstandigheden veranderen en een film met een andere gevoeligheid is vereist, zou u het fotorolletje moeten vervangen. Bij sommige soorten film is het mogelijk de ISO-instelling iets aan te passen op de camera, maar meestal moet u de aanbevolen instelling gebruiken. Het standaardbereik voor ISO-film dat door een analoge fotocamera kan worden gebruikt, loopt van 25 tot 5000 ISO. Film met een lagere ISO-waarde is minder gevoelig en vereist meer licht om een juiste belichting te verkrijgen, terwijl film met een hogere ISO-waarde minder licht vereist voor een juiste belichting. 100-200 ISO wordt beschouwd als de standaard ISO-gevoeligheid die geschikt is voor de meeste daglichtopnamen of binnenopnamen met flits.
Gevoeligheid van digitale camera's (ISO-equivalent)
In de digitale fotografie is een verwisselbare, digitale geheugenkaart het equivalent van film voor digitale camera's. Digitaal geheugen is NIET gevoelig voor licht, maar is uitsluitend bedoeld voor de opslag van de gegevens die zijn vastgelegd met en worden verwerkt in de camera. Digitale camera's gebruiken een andere methode om de foto vast te leggen, zoals een CCD. De CCD zet licht om in analoge signalen die vervolgens in de camera worden verwerkt tot een digitale foto. Wanneer de foto uit een digitale camera wordt verwerkt, kan de elektrische versterking worden aangepast. Deze versterking past de gevoeligheid van de camera voor licht aan en wordt uitgedrukt als ISO-equivalent.
In tegenstelling tot analoge camera's kunnen digitale camera's de gevoeligheid automatisch aanpassen door de beschikbare hoeveelheid licht te berekenen. Het gevolg hiervan is dat digitale camera's kunnen worden ingesteld op een 'automatische' gevoeligheid. Naast sluitertijd en diafragma vormt dit voor de camera een derde mogelijkheid om de beste belichting te creëren. Hierdoor zijn digitale camera's duidelijk in het voordeel ten opzichte van analoge camera's, aangezien ze zich automatisch kunnen aanpassen aan veranderingen in het licht, naast het normale belichtingsbereik van een combinatie van sluitertijd en diafragma.
Bij film met een hoge gevoeligheid worden de filmkorrels duidelijker zichtbaar, waardoor de details in de foto afnemen. Bij digitale camera's geldt: hoe hoger de gevoeligheid, hoe groter de kans dat er 'ruis' optreedt in foto's in de vorm van willekeurig verspreid, helder gekleurde pixels. COOLPIX-camera's hebben gewoonlijk een automatisch gevoeligheidsbereik 64-800 (ISO-equivalent), terwijl de meeste camera's ook een handmatige instelling bieden waarmee de gebruiker de gevoeligheid zelf kan instellen. Het wordt aanbevolen de laagste ISO-instelling te kiezen, behalve wanneer een korte sluitertijd vereist is. De gevoeligheid van digitale spiegelreflexcamera's kan variëren van 100-24.800 ISO. Nikon beveelt aan verscherping uit te schakelen bij 800 ISO en hoger om zo te voorkomen dat het effect van de beeldruis wordt versterkt.
Wat is een polarisatiefilter?
Een polarisatiefilter wordt na een UV-/skylight-filter het meest door fotografen gebruikt. Polarisatiefilters bevatten glas of een dun laagje dat lichtstralen doorlaat die in één vlak worden gepolariseerd. Door het polarisatiefilter te draaien kunnen verschillende lichtgolflengtes door het filter worden geblokkeerd, zodat reflecties van niet-metalen schitterende oppervlakken, zoals glas of water, worden verminderd. Wanneer u een polarisatiefilter gebruikt om reflecties te voorkomen, bereikt u de beste resultaten als u onder een hoek van circa 35 graden werkt ten opzichte van het reflecterende oppervlak.
Dezelfde methode kan ook worden gebruikt om de kleurverzadiging van een blauwe lucht te verhogen, waardoor details in wolken worden verbeterd. Bedenk dat het effect van een polarisatiefilter op de lucht varieert, afhankelijk van de positie van de fotograaf ten opzichte van de zon (dit wordt soms de brewster angle genoemd). De beste hoek voor het verkrijgen van diepblauwe luchten is als de zon zich onder een hoek van 90 graden ten opzichte van het onderwerp bevindt. Bij een grotere of kleinere hoek neemt de verzadiging af.
Circulaire polarisatiefilters vergeleken met lineaire polarisatiefilters
Polarisatiefilters zijn verkrijgbaar in twee typen: circulair en lineair. De namen hebben niets te maken met hun vorm maar wel met de richting van de golflengtes die door het filter worden doorgelaten. Beide filters zien er ongeveer hetzelfde uit, maar bij circulaire filters wordt op de verpakking of op de metalen ring van het filter aangegeven of vermeld dat het circulaire polarisatiefilters zijn. Als dat niet het geval is, mag u aannemen dat het lineaire polarisatiefilters zijn.
Door het gebruik van een lineair polarisatiefilter kan het licht worden verminderd of geblokkeerd dat door de gedeeltelijk verzilverde spiegels gaat die door alle camera's met automatische scherpstelling worden gebruikt. Daardoor kunnen systemen voor automatische scherpstelling en lichtmeting niet goed werken. Circulaire polarisatiefilters blokkeren deze belangrijke lichtgolflengtes niet zodat juiste automatische scherpstelling en lichtmeting mogelijk zijn. Als u over een spiegelreflexcamera (digitaal of film) met automatische scherpstelling beschikt, is het daarom aan te bevelen om alleen circulaire polarisatiefilters te gebruiken.
Laatste Nieuws
Zoeken
Populair
- Fotograferen bij temperaturen onder nul
- "Dark current" ruis
- Beschermijng tegen zand of stof
- Kleurtemperatuur
- 14-bits of 12-bits opslag
- Gebruiksduur van batterijen bij lage temperaturen
- Zoom.nl Jouw startpunt voor digitale fotografie
- Ruisonderdrukking
- Verscherpingsoptie van de camera gebruiken
- Waarom verschijnen er ronde vlekken op de foto?