Algemeen

Lieveheersbeestje worden gekenmerkt door een ronde, zelfs vaak halfbolvormige vorm met korte pootjes die net als de kleine antennen onder het dek- en nekschild kunnen worden teruggetrokken.

De antennes zijn bij insecten de twee gelede sprieten die vanaf de kop boven of tussen de ogen ontspringen. De basisgeleding heet scapus, de tweede pedicel en de rest vormt het flagellum. Het aantal geledingen wisselt met de aard van het insect. De sprieten kunnen zintuigen van velerlei aard bevatten: zowel reuk- smaak- als tastzin of gehoor komen veel voor. Antennes zijn vaak behaard (veel zintuigen hebben ook een haarvorm). De vorm, kleur, beharing en het aantal geledingen van de antennes zijn belangrijke hulpmiddelen bij het determineren van veel soorten insecten.

De antennes moeten niet worden verward met de kaak- en liptasters of palpen, kleine gelede aanhangsels van de monddelen.

BANT - De paddentrek in het Kuinderbos in Flevoland zit er op. Zo'n 8.680 padden, 4.168 kikkers en 986 salamanders zijn de afgelopen tijd met hulp de weg overgestoken in het bos bij Bant.

In België en Nederland zijn de bekendste trekkers onder de amfibieën de gewone pad (Bufo bufo) en de bruine kikker (Rana temporaria), maar ook andere kikkers en padden vertonen trekgedrag. Ook salamanders trekken. Voorbeelden zijn de alpenwatersalamander (Mesotriton alpestris) en de kleine watersalamander (Lissotriton vulgaris).

Wat brengt de trek op gang?

De amfibieëntrek of paddentrek is het verschijnsel dat zich elk jaar voordoet bij een aantal soorten amfibieën van gematigde streken. De dieren komen praktisch gelijktijdig uit hun winterslaap en trekken dan massaal naar een nabijgelegen poel, plas of gracht om hun eieren af te zetten en te bevruchten.

Nu de zomer weer voorbij is, wordt het tijd voor winter kiekjes.

Het roodborstje (Erithacus rubecula) is 's winters een bekende verschijning in vele tuinen van een groot deel van Europa. De exemplaren die men 's winters in de tuin ziet zijn veelal afkomstig uit noordelijker gelegen gebieden. Deze komen in de herfst naar onze streken afgezakt, maar aangezien de bos territoria dan reeds bezet zijn door onze inheemse exemplaren moeten ze hun toevlucht in tuinen zoeken.

Het edelhert (Cervus Elaphus), in jagersjargon roodwild, is een hertensoort dat voorkomt in Europa, Azië en Noord-Amerika. De Noord-Amerikaanse ondersoorten, die in de Verenigde Staten Wapiti en in Canada Elk (niet te verwarren met het Britse Elk dat een eland is) worden genoemd, worden soms als een aparte soort, Cervus Canadensis, beschouwd. Ook Europa en Azië kent enkele ondersoorten. Het edelhert is op de eland na het grootste hert.

Het edelhert komt in Nederland voor op de Veluwe en de Oostvaardersplassen.

Klik hier voor een galerie over de door mij gefotografeerde Edelherten in de Oostvaardesplassen.