Het vliegend hert, ook wel groot vliegend hert of hertkever (Lucanus cervus) is een insect uit de orde kevers (Coleoptera). Het is de bekendste soort uit de familie vliegende herten (Lucanidae). Het vliegend hert is in België en Nederland inheems maar zeldzaam.

Het vliegend hert is een van de grootste kevers die in Europa voorkomen en kan een totale lengte bereiken van meer dan 9 centimeter. De Nederlandse naam is te danken aan de enorme kaken van de mannetjes, die vertakt zijn aan het einde en doen denken aan het gewei van een hert.

Klik hier voor een foto presentatie.

Klik hier voor een foto presentatie over vechtende en parende Vliegende Herten.

De meikever of gewone meikever (Melolontha melolontha) is een kever uit de familie bladsprietkevers (Scarabaeidae).
De meikever is met een lengte tot 3 centimeter een middelgrote soort, de kleur van de dekschilden en de poten is kastanjebruin. Het gehele lichaam is voorzien van een fijne, witte beharing en het zwarte achterlijf heeft aan weerszijden driehoekige witte vlekjes. De antennes hebben een oranje kleur, het uiteinde bestaat uit een verdikking die echter uit meerdere leden bestaat en als een waaier kan worden uitgeklapt.

Klik hier voor een foto presentatie.

Roofvliegen (Asilidae) zijn een familie van tweevleugeligen met c.a. 7100 beschreven soorten.
Deze werkelijk roofzuchtige dieren zitten bijvoorbeeld op een stapel hout aan de rand van een open plek in het bos te loeren op voorbij vliegende buit. Bijvoorbeeld vliegen, sprinkhanen en zelfs kleine bijen en wespen.

Op deze foto's zie je het mannetje van de Eiken Roofvlieg.

Alle roofvliegen hebben 3 'bijogen' (ocelli) tussen hun twee facetogen, sterke spinachtige poten en een 'borstelsnor'.

Met kun korte sterke zuigsnuit (proboscis) steken zij hun prooi en spuiten neurotoxische en proteolytische enzymen naar binnen die hun prooi verlammen en hun ingewanden doen verteren. De roofvlieg zuigt vervolgens de vloeibaar geworden inhoud van zijn slachtoffer door de proboscis naar binnen.

Zie hier voor een foto presentatie.

De toepassing van de krukas vormde de basis voor de ontwikkeling van de industriemolens in Nederland. Cornelis Corneliszoon van Uitgeest paste dit principe in 1594 voor het eerst toe in een houtzaagmolen. Het met de hand zagen van boomstammen behoorde vanaf dat moment tot het verleden. Gezien de beschikbaarheid van windkracht en water en de nabijheid van het belangrijke handelscentrum Amsterdam werd hier in snel tempo een groot aantal molens gebouwd. Zo ontwikkelde de Zaanstreek zich tot een van de eerste industriegebieden van West-Europa.

Van de ruim duizend industriemolens die ooit langs de Zaan werden gebouwd zijn er nog dertien bewaard gebleven, waarvan er zes op de Zaanse Schans staan. Twee daarvan zijn Houtzaagmolens.