Roofvliegen (Asilidae) zijn een familie van tweevleugeligen met c.a. 7100 beschreven soorten.
Deze werkelijk roofzuchtige dieren zitten bijvoorbeeld op een stapel hout aan de rand van een open plek in het bos te loeren op voorbij vliegende buit. Bijvoorbeeld vliegen, sprinkhanen en zelfs kleine bijen en wespen.

Op deze foto's zie je het mannetje van de Eiken Roofvlieg.

Alle roofvliegen hebben 3 'bijogen' (ocelli) tussen hun twee facetogen, sterke spinachtige poten en een 'borstelsnor'.

Met kun korte sterke zuigsnuit (proboscis) steken zij hun prooi en spuiten neurotoxische en proteolytische enzymen naar binnen die hun prooi verlammen en hun ingewanden doen verteren. De roofvlieg zuigt vervolgens de vloeibaar geworden inhoud van zijn slachtoffer door de proboscis naar binnen.

Zie hier voor een foto presentatie.

De toepassing van de krukas vormde de basis voor de ontwikkeling van de industriemolens in Nederland. Cornelis Corneliszoon van Uitgeest paste dit principe in 1594 voor het eerst toe in een houtzaagmolen. Het met de hand zagen van boomstammen behoorde vanaf dat moment tot het verleden. Gezien de beschikbaarheid van windkracht en water en de nabijheid van het belangrijke handelscentrum Amsterdam werd hier in snel tempo een groot aantal molens gebouwd. Zo ontwikkelde de Zaanstreek zich tot een van de eerste industriegebieden van West-Europa.

Van de ruim duizend industriemolens die ooit langs de Zaan werden gebouwd zijn er nog dertien bewaard gebleven, waarvan er zes op de Zaanse Schans staan. Twee daarvan zijn Houtzaagmolens.

De fuut of kuiffuut (Podiceps cristatus) is een watervogel, en in Europa het grootste lid van de Podicipedidae.

Klik hier voor een foto presentatie van een dagje met een fluisterboot.

Kenmerken

Zoals alle leden van deze familie is de fuut een typische watervogel van plassen en meren. Zijn donkere oorpluimen geven hem een karakteristiek uiterlijk. Hij heeft een wit gezicht met een roodbruine en zwarte kraag eromheen die opgericht staat bij het baltsritueel. Zijn onderkant is wit, van boven is hij donker overgaand in roestbruin. Tussen oog en snavel zit een zwarte streep. De poten hebben geen zwemvliezen.

Algemeen

Lieveheersbeestje worden gekenmerkt door een ronde, zelfs vaak halfbolvormige vorm met korte pootjes die net als de kleine antennen onder het dek- en nekschild kunnen worden teruggetrokken.

De antennes zijn bij insecten de twee gelede sprieten die vanaf de kop boven of tussen de ogen ontspringen. De basisgeleding heet scapus, de tweede pedicel en de rest vormt het flagellum. Het aantal geledingen wisselt met de aard van het insect. De sprieten kunnen zintuigen van velerlei aard bevatten: zowel reuk- smaak- als tastzin of gehoor komen veel voor. Antennes zijn vaak behaard (veel zintuigen hebben ook een haarvorm). De vorm, kleur, beharing en het aantal geledingen van de antennes zijn belangrijke hulpmiddelen bij het determineren van veel soorten insecten.

De antennes moeten niet worden verward met de kaak- en liptasters of palpen, kleine gelede aanhangsels van de monddelen.