Een polarisatiefilter wordt na een UV-/skylight-filter het meest door fotografen gebruikt. Polarisatiefilters bevatten glas of een dun laagje dat lichtstralen doorlaat die in één vlak worden gepolariseerd. Door het polarisatiefilter te draaien kunnen verschillende lichtgolflengtes door het filter worden geblokkeerd, zodat reflecties van niet-metalen schitterende oppervlakken, zoals glas of water, worden verminderd. Wanneer u een polarisatiefilter gebruikt om reflecties te voorkomen, bereikt u de beste resultaten als u onder een hoek van circa 35 graden werkt ten opzichte van het reflecterende oppervlak.

Dezelfde methode kan ook worden gebruikt om de kleurverzadiging van een blauwe lucht te verhogen, waardoor details in wolken worden verbeterd. Bedenk dat het effect van een polarisatiefilter op de lucht varieert, afhankelijk van de positie van de fotograaf ten opzichte van de zon (dit wordt soms de brewster angle genoemd). De beste hoek voor het verkrijgen van diepblauwe luchten is als de zon zich onder een hoek van 90 graden ten opzichte van het onderwerp bevindt. Bij een grotere of kleinere hoek neemt de verzadiging af.

Circulaire polarisatiefilters vergeleken met lineaire polarisatiefilters
Polarisatiefilters zijn verkrijgbaar in twee typen: circulair en lineair. De namen hebben niets te maken met hun vorm maar wel met de richting van de golflengtes die door het filter worden doorgelaten. Beide filters zien er ongeveer hetzelfde uit, maar bij circulaire filters wordt op de verpakking of op de metalen ring van het filter aangegeven of vermeld dat het circulaire polarisatiefilters zijn. Als dat niet het geval is, mag u aannemen dat het lineaire polarisatiefilters zijn.

Door het gebruik van een lineair polarisatiefilter kan het licht worden verminderd of geblokkeerd dat door de gedeeltelijk verzilverde spiegels gaat die door alle camera's met automatische scherpstelling worden gebruikt. Daardoor kunnen systemen voor automatische scherpstelling en lichtmeting niet goed werken. Circulaire polarisatiefilters blokkeren deze belangrijke lichtgolflengtes niet zodat juiste automatische scherpstelling en lichtmeting mogelijk zijn. Als u over een spiegelreflexcamera (digitaal of film) met automatische scherpstelling beschikt, is het daarom aan te bevelen om alleen circulaire polarisatiefilters te gebruiken.

Bron: Nikon Nederland